Het zinken motorblok steekt weliswaar vrij ver omhoog, maar wanneer de vloer van het compartiment is aangebracht, blijkt dat mee te vallen. De massa zit vooral onder de vloer.
Door het motorblok op de as te laten rusten, wordt de adhesie vergroot. Dat spaart weer gewichten elders uit. Vergeleken met het vorige onderstel, dat van styreen en dus lichter was, is er ca. 6 cm3 lood minder verwerkt. De daarmee vrijgekomen ruimte is dankbaar ingenomen door banken en reizigers; ook kon de DCC-chip nu onder de vloer worden aangebracht.
Boven de vloer is het motorblok is ongeveer even hoog als de banken. Als tweerichtingwagen beschikt de 250'er over banken met leuningen die naar gelang de rijrichting omgeklapt werden. Dat is in model lastig te realiseren. Daarom rijdt de ene helft van de banken vooruit en de andere achteruit. Zo zitten er altijd wel reizigers de goede kant op.
Wat Duitse trammodelbouwers graag de 'freie Fensterdurchblick' noemen, is hiermee gerealiseerd. De bedrading verdwijnt uiteraard nog uit het gezicht. Helaas was het niet mogelijk om het vensterglas te vervangen door iets vlakkers. Daarvoor moet de hele zijwand uit elkaar en dat is iets voor een volgende revisie.
Ingetuigd als lijn 5 tussen Prinsessegracht en Appelstraat staat de 251 klaar voor zijn herindienststelling op het diorama Schragenhave. Er is ook meteen een doosje van schuimplaat voor de wagen gebouwd, zodat het model eindelijk netjes vervoerd kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten