Ploep! Weg! Dan maken we toch 'n nieuwe

De schadegevallen van Schwerin zijn hersteld. De tentoonstelling Kleine Bahn Ganz Groß verliep prima, maar de op zich sfeervolle locatie van een oude locloods had wel onverwachte risico's. Niet alleen bij het Eiland Waan, ook bij enkele andere trambedrijven werden essentiële onderdelen opgeslokt door de infrastructuur van de locatie.

De kunststof valraambalk van PCC 1003, die van de wagen afviel en spoorloos verdween in het rooster tussen het 1:1-spoor, is vervangen door een nieuw geconstrueerd exemplaar van messing. De horizontale balk onder het front hoort echt bij het gezicht van de PCC, en is uiteraard ook belangrijk als veiligheidsmaatregel. Als een obstakel de balk raakt, klapt (in het echt dan) een vangschep naar beneden die het obstakel wegschept voor de wielen. Hopelijk.

Bij het plaatsen van de demontabele pantograaf op dubbelgelede A 205 bleek dat twee van de drie bevestigingspunten ook demontabel waren geworden. Gevolg: de pantograaf kon niet meer bedrijfszeker op het dak worden gezet. Daarom was de 205 in Schwerin slechts enkele minuten te zien en werd hij snel weer weggemoffeld. De bevestigingspunten zijn nu onwrikbaar verbonden aan de onderkant van het dak - je kunt de tram er zelfs aan optillen - maar door de ingewikkelde, peuterbestendige constructie van dit oorspronkelijk als speelgoed gefabriceerde kreng was dat wel de moeilijkste klus van de drie.

Tenslotte heeft de A251 zijn verloren geraakte richtingfilmkastdeksel weer teruggekregen. Ook dat verdween in het beruchte rooster, en werd zodoende toegevoegd aan de collectie van het spoorwegmuseum van Schwerin, Mecklenburg. De deksels van de model-filmkasten zijn afneembaar om de bestemmingen te kunnen veranderen.




Andere klusjes, minder zichtbaar, zijn ook uitgevoerd. Zo bleek in Schwerin de nieuwe tweede DCC-aansluiting, aan de achterzijde van Waan, niet te werken. Thuisgekomen bleek dat de vijfpolige DIN-bus keurig was ingebouwd en aangesloten op de 24-polige stekkerbus, maar dat de bijbehorende aders in de verbindingskabel naar de voorkant van de baan ontbraken. Die zijn dus toegevoegd.

Tenslotte is het opgeslokte onderlegschijfje met 6mm-gat netjes vervangen door een reserve-exemplaar.

Evenementenlijn Kreekhuizen - Waan v.v.

Na de winterslaap is het Eiland Waan eind april 2015 op reis geweest, en wel helemaal naar Schwerin in Duitsland. Daar werd de modeltramtentoonstelling Kleine Bahn, Ganz Gross (KBGG) gehouden. Waan maakte daar deel uit van een grote, spontaan tot stand gekomen Nederlandse inbreng, samen met de trambedrijven van Waelstede, SKIPtram, Kreekhuizen, en Rheinberg.
De bij deze gelegenheden traditionele evenemententramlijn-in-het-klein werd deze keer verzorgd door René Hoppels Kreekse Tram Dienst. Het bedrijf had de enkelgelede Boeing 258 ingezet op de interschalige tramlijn naar Waan, die vertrok vanaf het kopeindpunt in Kreekhuizen.




De doorgaans op deze evenementendienst ingezette Waanse tweeassers A36 en A251 waren niet beschikbaar, omdat ze een andere taak hadden; ter gelegenheid van KBGG waren deze twee wagens ingetuigd als de historische lijnen 1 en 2 van Schwerin.




Al met al was onze deelname aan "Schwerin" zeer geslaagd. De vele gesprekken, lang en kort, in het Duits, Engels en Nederlands, met de andere trammodelbouwers, zullen ons nog lang bijblijven. Ook de prachtig gerestaureerde stad zelf, en haar moderne trambedrijf, waren de reis van in totaal 1200 kilometer meer dan waard. Dankeschön!

Bord voor de kop

Nog wat kleine klusjes, voordat Waan aan de winterslaap begint.

Er waren al enige tijd witmetalen bushaltepalen naar Engels voorbeeld in voorraad, maar die blijken aan de korte kant te zijn. Een 1:43½-reiziger loopt met z'n hoofd tegen het paaltje aan. Dat vindt de Inspectie Leefomgeving & Transport vast niet goed.

Om ongewenste botsingen tussen reizigers en het bordje te voorkomen, is de paal met behulp van een messingbuisje ca. 7 mm verhoogd.


Daarna zijn de (twee) paaltjes geschilderd en daarmee klaar om te worden geplaatst. 

Klusjes gedaan

De veertien punten uit de 'snag list' van het Spoornulweekeinde zijn allemaal afgehandeld. Het Eiland Waan is klaar voor Schwerin!

En dat mag ook wel, want het wordt zo langzamerhand te koud in de garage om er nog lang te zitten.

Niet alleen voor Kleine Bahn Ganz Gross zijn we startklaar, ook voor de verhuizing die er nog tussendoor komt. We gaan verkassen naar een appartement, kleiner dus - maar ik blijf nulspoorder, hoor.

Een laatste karweitje, niet op de lijst, maar al lang een doorn in het oog die verholpen moest worden: het te hoge dak van rijtuig 58. Geïnspireerd door de kartonbouwpakketten van Alphagrafix, waaronder ook rijtuigen met bolle daken zijn, heb ik dat materiaal ook gebruikt.

Zo zag het eruit:



Het dak is te dik. Het moet eigenlijk wat platter zijn.
Ik gebruikte deze constructie; links het oude dak:


En dit is het resultaat:



Op de foto ontdekte ik dat het dak op de lichtkap nog niet helemaal vastzat. Dat is inmiddels ook in orde. Het dak is later nog gebroken wit geschilderd, dezelfde kleur als de daklijst en de lijst onder de ramen. Rijtuig B58 gaat nu de doos weer in om daar waarschijnlijk pas eind april weer uit te komen.

Spoornulweekeinde 2014

Het was weer een even jaartal, dus Waan was weer te zien in Zutphen op het Spoor Nul Weekeinde. Alle bezoekers hartelijk bedankt voor de leuke reacties, opmerkingen en suggesties!

Het optreden heeft weer een hele lijst aan klusjes opgeleverd. Daar komen we de winter wel mee door:

1. Slappe veertjes aan de klapbeugel van A13 zetten i.p.v. de fosforbronsstrip. Die raakte z'n veerkracht kwijt waardoor de beugel niet meer betrouwbaar tegen de draad lag.
2. A13: bevestiging bak op onderstel is losgeraakt.
3. Wormwiel H7 heeft zich losgewerkt van de motoras. Gelukkig wel teruggevonden; het wormwiel hing aan de schakelmagneet onder de tram.
4. De tongen van het Tortoise-aangedreven wissel lopen niet volledig om. (Stof?)
5. Er zit nog geen schakelmagneet onder de A1052.
6. De decoder van de A1052 heeft nog het adres 3. 
7. Een dwarsstang van de pantograaf van de A251 is losgeraakt.
8. De stroomafname van de wielen van de A36 moet beter.
9. De inmeldcontacten van de enkelspoorbeveiliging zitten te dicht bij het begin van het enkelsporige traject, vandaar de incidentele frontale botsingen.
10. De verwisselbare onderstellen van de kipwagens moeten vastgezet kunnen worden.
11. Het sleepstuk van de A14 is te smal voor de centraal geplaatste sleepbeugel van deze vierasser.
12. Aansluitingen LA152 Lenz voor de handregelaar aanbrengen aan beide zijden van het meubel
13. IR-ontvanger van de Benzo 4 meer uit het dak laten 'kijken'; meer gewicht boven drijfassen.
14. Spoorverbinder in spoor 6 (buisje) is losgeraakt.

Pfjoew...

Dranksmokkel gesignaleerd op Waan

Een oplettende tramspotter signaleerde een ongewoon transport op het Eiland Waan: een goederentram bestaande uit een vat drank, vermoedelijk sterk, op een Private Owner Wagon van een tot nu toe onbekende organisatie. Waar gaat dat heen?


Mijn Waangezinde geliefde schonk mij een geinig Gn15-modelletje van Smallbrook Studio, en ik vond het te leuk om het te verbannen naar een eigen diorama in G-schaal. Ik heb wel eens overwogen om ook iets te doen in Gn15, dat is een uitbeelding van 40cm-spoor in 1:22½, maar toch maar even niet. Dit is veel beter: omgespoord naar 0m zodat het kan rijden op Waan, de Emett-buffers even weggelaten, en voilà. Het is een eiland, nietwaar, en er spoelt wel eens iets aan wat de douane niet mag weten, dus...

Had ik het wagentje gebouwd volgens de instructies van Smallbrook Studio, dan was het zo geworden: iets hoger op de poten, en met overmaatse buffers. Rowland Emett was een cartoonist die heel veel komische treindingen tekende, en Smallbrook maakt ze na in Gn15.

Foto: Smallbrook Studio

Oer-Benzo op het Eiland Waan

De Waanse werkplaats is de afgelopen maanden in alle stilte druk bezig geweest met de bouw van een OSM/NBM-Benzo. Deze tramloks waren in hun latere leven bekend als ex-Benzo's, getooid met een of twee pantografen. Ik heb de mijne, genummerd 4, evenwel (mooi woord!) gebouwd in de uitvoering als benzine-electrische lok in de ivoorwitte kleurstelling die deze voertuigen in de eerste jaren hadden.

Foto uit Op de Rails van de NVBS*

Omdat het Eiland Waan alleen is ingericht voor tractievoertuigen die uit de bovenleiding gevoed worden, met de retourstroom door beide spoorstaven, moest er een list worden verzonnen om het model van deze pantograafloze lok daadwerkelijk te laten rijden.

Het antwoord is uiteraard: batterijtractie. De electrische installatie is dezelfde als beschreven in dit draadje in het Spoornulforum, dus met 11,1V-LiPo-accu en Lego-IR-afstandsbediening.


De loc kan rijden met een voorbeeldgetrouwe snelheid, al gaat het bergop wel net zo langzaam als het echte voorbeeld reed. Maar net als bij het voorbeeld: hij bereikt toch de top. Met één aangedreven as is de trekkracht net genoeg voor een lichtlopend aanhangrijtuig.

Voor de wagenbak, of in dit geval moet ik zeggen lokkast, ben ik uitgegaan van tekeningen in het stoom(!)tramboek van Dijkers die ik heb vergroot naar 1:45. Deze heb ik op bristolkarton geplakt, waar ik toevallig een grote partij van heb gekregen. Ja, kartonbouw wederom. Ondanks de simpele opbouw van de bak, die eruitziet als een lange goederenwagen, zit er toch behoorlijk wat relief in. Voor het weergeven van de planken gebruikte ik een techniek die ik afkeek van Jim Read op rmweb.co.uk. Kort gezegd: de kieren tussen de planken zijn er na het opplakken van de tekening tussenuit gesneden.



De tussenschotten tekende ik op de laptop. Samen met het dak zorgen de schotten voor voldoende stevigheid. Het dak bestaat uit twee lagen dun karton, iets groter dan het uiteindelijke dak, op elkaar gelijmd en eerst om een leeg koekblik van de juiste diameter (ca. 8 cm) gebonden om ze als gebogen vlak te laten uitharden. Als dat is gebeurd, kun je het dak op maat brengen, en het blijft altijd in vorm.

De klinknagelstrips zijn ook van dun karton (van de reclamefolder van de opticien, heel mooi materiaal). De klinknagels zijn er met een aangepunte spijker ingedrukt, natuurlijk precies op de plankafstand.


Stelbalken, bufferbalken, draaistelconstructies en opstapjes c.q. treeplanken zijn van messing of nieuwzilver, dat wel. Ook deze tram is weer uitgerust met functionele bekerkoppelingen van messing. Voor de kosmetische buitenkant van de draaistellen heb ik wel weer karton gebruikt. De huizen van de frontseinen, waar ledjes inzitten, zijn van opgerold papier: precies twee wikkelingen, gelijmd rondom een boortje van de juiste diameter. Een strookje van twee maal twee pi r lang, dus. Ik heb de kleine, oorspronkelijke frontseinen uitgebeeld; op latere foto's hebben de Benzo's grotere exemplaren.


De buffer is van karton.

De eerste Benzo's werden ivoorwit geschilderd om te benadrukken dat ze een stuk schoner waren dan de rook en roet uitbrakende stoomtramlocs waarmee de NBM haar tramrijtuigen door Amersfoort, Driebergen en Arnhem sleepte in de pre-elektrische tijd. Maar schoon bleven de Benzo's natuurlijk niet. Ik heb het weatheren omgekeerd aangepakt: eerst de hele loc met verdund grijs (Panzergrau) geschilderd. Daarna twee keer gedroogkwast (drybrushed) met ivoorwit. Resultaat: een niet bepaald nieuw ogende, door en door smerige Benzo.


De binnenzijde is teakbruin geschilderd. Door de eerste verflagen verdund op te brengen, impregneer je het karton en wordt het stijver. Met kromtrekken had ik geen probleem, dankzij de tussenschotten, maar ook door het karton van binnen en van buiten te schilderen.

Aan beide koppen was eén van de frontruiten naar buiten uitgebouwd, omdat de rijkruk anders door het glas heen zou draaien... iedereen is daar heel discreet over, maar volgens mij is dat gewoon een ontwerpfoutje van Werkspoor geweest. Ik heb weinig interieur nagebootst. Beide cabines hebben wel een bestuurder, staande achter de schakelkast, met de schakelkruk duidelijk zichtbaar naar voren stekend in de 'erker', opgeschakeld naar, pakweg, de eerste parallelstand.

Foto uit Op de Rails van de NVBS*

De benzine-electrische loks hadden op het dak een stelsel van radiatorbuizen voor de koeling van de nieuwerwetse benzinemotor. De motor was te klein bemeten om de generator aan te drijven, waardoor hij voortdurend op maximaal vermogen draaide en gloeiend heet werd. Ondanks de ervaring die al was opgedaan met condensatie-inrichtingen op het dak van stoomtramlocs wist men voor de Benzo's geen effectieve koelinstallatie te construeren. De buizen waren in de lengte op het dak aangebracht, behalve bij één van de loks, en dat werkte blijkbaar niet goed genoeg. Van het dak zijn natuurlijk weinig goede foto's te vinden, dus ik heb een beetje moeten gokken hoe het eruitzag.

Foto uit Op de Rails van de NVBS*

En hoe is deze lok op het Eiland Waan terechtgekomen? Hmmm... dit is het verhaal: één van de elektrische ex-Benzo's, nummer 59, voorheen Benzo nr. 4, kwam in 1942 terecht bij het trambedrijf van Essen. Omgespoord naar 1000mm werd hij daar als dienstvoertuig gebruikt. In 1958 stond hij terzijde, om gesloopt te worden. Het was het laatst overgebleven motorrijtuig van dit type. Tot zover de feiten.
We gaan fictief verder: aangespoord door de NVBS'ers die deze ex-Benzo hadden zien staan, kon het Waanse trambedrijf de wagen voor een prikje kopen van de Duitsers, en werd hij een tijdje ingezet als werkwagen. Maar ook daaraan kwam een eind, en de 59 verkommerde ergens achter in een loods op het Eiland Waan. Met het jubileum van 150 jaar tram in Nederland in aantocht besloot de directie om de wagen op te laten knappen. Aangezien dat toch al bijna neerkwam op nieuwbouw, werd gekozen voor de oorspronkelijke uitvoering, als benzine-electrisch motorrijtuig. Daarbij kreeg de wagen ook zijn oorspronkelijke nummer 4 terug.


Kortom, komt dat zien! Het nieuwe materieel van 2014 voor het Eiland Waan, deze keer zonder connectie met het Isle of Man, maar dat mag wel bij de gelegenheid van de 150ste verjaardag van de tram in Nederland. Dit jaar alleen te zien in Zutphen, 18 en 19 oktober.

*Bronnen:
A. Dijkers, De goederenwagens van de Nederlandse tramwegen. Schuyt/NVBS, 1996, p. 53.
H. de Herder, De vierassige motorrijtuigen van de OSM/NBM. Op de Rails 1989-3, p. 74-82.
A. Steenmeijer, Plannen voor dieselmotorwagens bij de Ooster Stoomtram-Maatschappij. Op de Rails 2004-2, p. 60-68.