Tweede eloc voor Waan schiet goed op

Een kleine maand na het begin van de bouw van dit model zijn we flink opgeschoten. De basis van de wagenbak is van zwart plastikard (polystyreen). Daaroverheen een laag met ingekraste lattenbekleding.
De scheenplaten met bakveren zijn afkomstig van een plastic bouwkit van een GWR-goederenwagen. Verder is de loc voorzien van voor- en achterbufferbalken en een baanruimer.
Frontverlichting en bestuurders zijn meteen ingebouwd, want dat is achteraf zo lastig. Het wordt toch al een dradenkluwen met zo'n decoder erin. Die komt trouwens achter de opengeschoven schuifdeur, en is dan hopelijk niet te zien door de grote deuropening.
De pantograaf heeft er al jaren van betrouwbare dienst opzitten op het dak van vierasser A3. Die heeft inmiddels al lang een stel Hopkinson-beugels, rechtopstaande sleepbeugels.
De loc zoals hij er nu uitziet. Er ontbreken nog veel details, maar die komen nog wel.

 

Wanneer de A1052 klaar is, beschikt het Eiland Waan over de luxe van twee elocs. Om het beeld van de Dwerg te completeren, zal hij ook een sleep krijgen van drie kipwagens. Dergelijke treinen (maar dan met vier wagens) trok de loc in zijn jeugd tussen Haarlem en Zandvoort, nu ruim honderd jaar geleden.  

Terugkeer van de Dwerg

Het klinkt als een sprookje, maar het is waar: de Dwerg, locomotief A1052 van de NZH, is teruggekeerd op de rails, in schaal 1:45 dan. Hij is gebouwd van polystyreen en wordt aangedreven door het onderstel van een Bachmann 'United Traction'-tweeasser, waarvan ik de assen uiteraard heb vervangen door langere, voor een spoorwijdte van 22,5 mm.



Het verhaal, want dat moet er natuurlijk bij worden verzonnen: nadat de Dwerg in 1949 bij een aanrijding met een Boedapester ernstig was beschadigd, wilde de NZH ervan af. Reparatie werd niet lonend geacht. Het trambedrijf van het Eiland Waan dacht daar anders over, en verwierf de onfortuinlijke loc voor een spotprijsje. Hij werd provisorisch hersteld en in dienst genomen als dienstvoertuig. Na vele decennia trouwe dienst raakte hij in onbruik - zijn taken werden steeds vaker overgenomen door sterkere vierassige motorrijtuigen wanneer die geen dienst hadden.
Als eerbetoon aan het 150-jarig bestaan van de tram in het nabije Nederland werd de loc onlangs opgeknapt. Hij dateert immers uit de begintijd van de Nederlandse elektrische tram, en werd ooit gebouwd voor de Eerste Nederlandse Electrische Tramweg-maatschappij. Een passende groet dus, vanuit Port Ehgl (Waan) naar Zandvoort!

Vrienden van de Manx Electric

De Vrienden van de Manx Electric Railway, zoals ze in Nederland zouden heten, zijn jarig. De Manx Electric Railway Society is 40 geworden, en dat wordt gevierd met een superdikke uitgave van het halfjaarlijkse bulletin van deze vereniging.
Het opmerkelijke aan deze club is, dat politieke activiteit ter ondersteuning van het behoud van de MER uitdrukkelijk als taak in de statuten staat. En dat is te merken ook. Activiteiten van de MERS hebben verschillende anti-tram-parlementsleden in de jaren tachtig hun zetel gekost...

Op de omslag staat Snaefell-motorwagen 1, na restauratie voor de verandering eens getooid in het donkerblauw dat deze wagens volgens sommige deskundigen droegen in de beginperiode. De verwantschap met de onsuccesvolle MER-wagens 10 - 13 uit 1895 is onmiskenbaar. Die rijtuigen waren echter open, terwijl de Snaefell zo verstandig was om glas in de vensters te zetten. De gelijkenis met wagen A13 van het Eiland Waan is duidelijk.

Nog smaller

Naast de elektrische trams van de Manx Electric, en de stoom- en dieseltreinen van de Isle of Man Railway, beide op een spoorwijdte van 3 voet (915mm), kent het eiland Man ook nog een smaller spoorlijntje. De Groudle Glen Railway rijdt op 2 voet (610mm), en vervoert toeristen van de MER-tramhalte Groudle Glen naar de gelijknamige inham aan de kust.

In model, in schaal nul, komt die kleine spoorwijdte overeen met 14mm. Deze schaal/spoor-combinatie wordt O14 genoemd, en vindt steeds meer navolging. Eerst gebruikten veel Britten 16,5mm-spoor om tweevoetslijntjes na te bootsen, maar eigenlijk is dat te breed.

Om eens te proberen hoe het eruitziet, legde ik op mijn testplankje een stukje 14mm-spoor, midden in het normaalspoor van 32mm. Ruimte zat. Uit de sloopdoos kwamen twee halfnulwielstellen van Lima, die met een paar slimme tikjes op een spoorwijdte van 14mm werden gebracht. Om het makkelijk te houden, gebruikte ik de oorspronkelijke scheenplaten. Plaatje plastikard erbovenop, twee tuinbankjes rug-aan-rug, treeplankjes eraan gesoldeerd, en: klaar is mijn eerste O14-voertuig!

Makkelijk en snel te maken. De flenzen zijn wel veel groter dan de O14-normen voorschrijven, maar dat geeft voor een proefstukje niet. Daar krijg ik pas problemen mee als ik een wissel zou gaan bouwen in O14.
Ook is duidelijk dat de dame en de heer op de lorrie in schaal 1:48 zijn, of zelfs 1:50. Ze komen uit zo'n duizendfigurenzakje van Jens de modelmensenman in de VS - leuk voor in een rijtuig, maar op een 1:43½-wagen vallen ze uit de toon.
Op de voorgrond ligt een ongewijzigd h0-wielstel. Het 14mm-spoor is duidelijk smaller, en dat bevalt me eigenlijk heel goed. Zou er op het Eiland Waan ruimte zijn voor zo'n lijntje à la Groudle?

Winterslaap

Het optreden van Waan in Amersfoort, zoals beschreven in het bericht hieronder, was voorlopig het laatste. Het Eiland Waan gaat in de opslag voor een lange winterslaap.

De baan is pas weer te zien op een volgende editie van Trammeland, waarvan de datum nog niet bekend is. En verder pas weer eind 2014, op het Spoor Nul Weekeinde.

De directie van de Electrische Spoorweg Maatschappij van het Eiland Waan gaat zich intussen wijden aan haar normaalspoor-stoomtrammuseum in schaal 0. Tot ziens!

Directeur Eiland Waan in actie. Foto: http://1795spoor0.blogspot.nl/

Station Amersfoort, spoor 0

Langs het eerste perron van station Amersfoort liggen de sporen 2 en 1, waar de intercity's naar het noorden en oosten vertrekken. En naast spoor 1 ligt spoor 0. Tenminste, op 27 en 28 april 2013, toen de NVBS de deuren van NVBS Centraal openzette voor een spoornulbijeenkomst.

Het Eiland Waan vertegenwoordigde het smalspoor op deze dagen, en gaf tevens een beeld van de manier waarop je in schaal 0 toch een complete tentoonstellingsbaan kunt maken met een oppervlakte van 2m80 x 1m00.

Zoals gewoonlijk zagen we weer veel oude bekenden en nieuwe gezichten voorbij Waan komen.



Ook op het Eiland zelf kwamen gasten op het spoor. Bijvoorbeeld de (nog altijd niet geschilderde)  HaWa-tram van FritsT, hier op de foto naast zijn polystyreen-seriegenoot A251.

En ook de nieuwe goederenwagens van Bemo kwamen op de baan. Ze maakten een proefrit achter elok H23. De flensjes van deze goederenwagens zijn zeer klein. Mooi, maar door de avontuurlijke sporenligging op Waan liep er wel eens eentje uit het spoor.


Tenslotte de RTM-lok van JanHdH in aanbouw.

Weer een jaar Manx Electric Rly. Society

Bijna vergeten, maar beter laat dan nooit: het lidmaatschap van de Manx Electric Railway Society weer voor een jaar betaald.

Tien pond maar, en daarvoor krijg je twee keer per jaar een nieuwsmagazine van 140 pagina's op A5-formaat. En verder steun je de pogingen van de MERS om het voortbestaan van dit elektrisch trambedrijf op het Isle of Man te verzekeren.

Ach, was er maar een NZH Society geweest in de jaren '50...

De directie van het Eiland Waan doet in ieder geval zijn best om het voorbeeld van het bedrijf te ondersteunen!

* Bekijk het Eiland Waan op 27/28 april in Amersfoort (zie volgende post)