De Flexity A205 reed rond met een geleende schaarbeugel, maar dat oogt wat vreemd op een moderne tram. Daarom is een eenbeenpantograaf gebouwd naar Brussels voorbeeld. Het origineel konden we opmeten in het Brusselse trammuseum.
De stroomafnemer is nagenoeg identiek aan de Faively-pantografen op het dak van o.a. NS Plan-V-treinstellen, maar een fractie groter. Ook is de verticale uitslag minder beperkt. Het is opmerkelijk hoe stabiel en robuust zo'n ding is, ook in model. Het moeilijkste was nog het vinden van veertjes met de juiste trekkracht. Uiteindelijk, na het maken van onderstaande foto's, bleken twee Märklin-relaisveertjes precies goed te zijn.
De panto is gemaakt van messingbuisjes, -profiel en -staaf, nieuwzilverdraad, fosforbronsdraad en koperdraad.
Het dak van de A205 voor en na. Alleen nog wat schilderwerk op het dak moet worden gedaan.
zondag 6 januari 2013
zaterdag 5 januari 2013
Bovenleidingsmast voor twee sporen
Overal op het eiland Man is de bovenleiding boven dubbelsporige trajecten opgehangen aan centraal geplaatste masten. Op het eiland Waan dus ook. Maar, zoals we een tijdje terug constateerden, geeft dat in de krappe bogen problemen met het nieuwste, bredere en langere, materieel.
Eén centraal geplaatste mast moet dus vervangen worden door eentje die buiten de sporen staat. Liefst eentje naar Manx voorbeeld, maar zijn die er wel? In het boek van Mike Goodwyn vond ik een foto die voldoende inspiratie biedt. De MER-lijn ligt bijna helemaal op vrije baan, behalve een stukje in Ramsey. Daar kun je geen masten midden op de weg zetten. Dat moet 'm dan maar worden.
Dat wordt fijn solderen...
Eén centraal geplaatste mast moet dus vervangen worden door eentje die buiten de sporen staat. Liefst eentje naar Manx voorbeeld, maar zijn die er wel? In het boek van Mike Goodwyn vond ik een foto die voldoende inspiratie biedt. De MER-lijn ligt bijna helemaal op vrije baan, behalve een stukje in Ramsey. Daar kun je geen masten midden op de weg zetten. Dat moet 'm dan maar worden.
Dat wordt fijn solderen...
zondag 30 december 2012
zondag 16 december 2012
Profiel van (niet zo) vrije ruimte
Hoe staat het eigenlijk met de nieuwe dubbelgelede tram Flexity A205, die gebaseerd is op een speelgoedmodel van 15 euro?
Alweer een paar maanden terug maakten we melding van de proefrit, die met een gemengd resultaat werd afgesloten, maar daarna werd het stil. Andere Waanse werkzaamheden kregen voorrang.
Inmiddels is de A205 voorzien van weer een andere aandrijving, afkomstig van een MagicTrain-diesellokje, en we kunnen melden dat de nieuwe tram rijdt. Voorzien van een Lenz Silver decoder zijn de rijeigenschappen van het ding redelijk; het is maar een klein motortje dat erin zit, en de hellingen en bogen van Waan zijn pittig. We kunnen dus beginnen aan de slotfase: nog wat gewicht toevoegen in de niet-aangedreven tweede kopbak, de bedrading van de decoder wegwerken, en een passende pantograaf op het dak.
De wagen is nu getooid met een Zwitserse schaarbeugel van een elok - niet helemaal verkeerd voor een model naar Geneefs voorbeeld, maar niet echt des trams. Daarom is er een eenbeenpantograaf in aanbouw voor deze tram, naar... Brussels voorbeeld. Maar daarover later meer.
De inzet van het nieuwe materieel - gelede wagen A205 en ook aanhangrijtuig B13 - is nog niet onbeperkt mogelijk. De Zwitser is breder dan de tot nu toe ingezette trams, en het aanhangrijtuig heeft een grotere overhang dan zijn Manxe collega's. Daardoor komt het vooral in de dubbelsporige boog rechts in het baanplan tot ongewenste situaties. Zie de foto's.
Er is maar één plek op Waan waar de hart-op-hart-afstand van het dubbelspoor voorbeeldgetrouw is, en dat ligt in een boog, en uitgerekend daar staat een middenmast in de weg. Daar moet iets aan gebeuren.
Alweer een paar maanden terug maakten we melding van de proefrit, die met een gemengd resultaat werd afgesloten, maar daarna werd het stil. Andere Waanse werkzaamheden kregen voorrang.
Inmiddels is de A205 voorzien van weer een andere aandrijving, afkomstig van een MagicTrain-diesellokje, en we kunnen melden dat de nieuwe tram rijdt. Voorzien van een Lenz Silver decoder zijn de rijeigenschappen van het ding redelijk; het is maar een klein motortje dat erin zit, en de hellingen en bogen van Waan zijn pittig. We kunnen dus beginnen aan de slotfase: nog wat gewicht toevoegen in de niet-aangedreven tweede kopbak, de bedrading van de decoder wegwerken, en een passende pantograaf op het dak.
De wagen is nu getooid met een Zwitserse schaarbeugel van een elok - niet helemaal verkeerd voor een model naar Geneefs voorbeeld, maar niet echt des trams. Daarom is er een eenbeenpantograaf in aanbouw voor deze tram, naar... Brussels voorbeeld. Maar daarover later meer.
De inzet van het nieuwe materieel - gelede wagen A205 en ook aanhangrijtuig B13 - is nog niet onbeperkt mogelijk. De Zwitser is breder dan de tot nu toe ingezette trams, en het aanhangrijtuig heeft een grotere overhang dan zijn Manxe collega's. Daardoor komt het vooral in de dubbelsporige boog rechts in het baanplan tot ongewenste situaties. Zie de foto's.
Er is maar één plek op Waan waar de hart-op-hart-afstand van het dubbelspoor voorbeeldgetrouw is, en dat ligt in een boog, en uitgerekend daar staat een middenmast in de weg. Daar moet iets aan gebeuren.
zaterdag 17 november 2012
Brill-draaistel
Inmiddels is het nieuwe draaistel voor de A 22 alweer klaar. Eerst het bovenaanzicht. Het is echt haaks hoor, maar de lens geeft enige vertekening in de macro-stand. Het is geen platencamera...
De wangen van de truck zijn van 0,5mm messing. De dwarsbalken zijn spoorstaaf code 100.
En weer gemonteerd onder de A22. De bladveren zijn opgebouwd uit strookjes messing, en de aspotten zijn scheef doorgezaagde stukjes U-profiel. Mooi genoeg.
De wangen van de truck zijn van 0,5mm messing. De dwarsbalken zijn spoorstaaf code 100.
En weer gemonteerd onder de A22. De bladveren zijn opgebouwd uit strookjes messing, en de aspotten zijn scheef doorgezaagde stukjes U-profiel. Mooi genoeg.
woensdag 14 november 2012
Mank draaistel
De niet-gemotoriseerde truck van de vierasser A22 was al enige keren provisorisch gerepareerd. Vooral de verbinding tussen de messing baanruimer en de kunststof wangen van het draaistel was problematisch. Kort voor het nulweekeinde van vorige maand kreeg de wagen een chip, en de proefritten lieten zien dat alles elektrisch gesproken in orde was.
Maar mechanisch niet. Het gewicht van de tram, plus de reparaties, bleken na vier jaar toch te veel te zijn geweest voor het zelfgeconstrueerde polystyreendraaistel. De baanruimer sleepte over het spoor, en echt lekker reed het niet. De foto laat zien waarom: een kunststofconstructie is best bruikbaar voor lichte aanhangrijtuigen, maar voor een zwaar motorrijtuig is iets beters nodig.
Er is dan ook een messing truck in aanbouw, opnieuw een Brill 27C, die iets beter bestand zal zijn tegen de krachten die erop worden uitgeoefend.
Maar mechanisch niet. Het gewicht van de tram, plus de reparaties, bleken na vier jaar toch te veel te zijn geweest voor het zelfgeconstrueerde polystyreendraaistel. De baanruimer sleepte over het spoor, en echt lekker reed het niet. De foto laat zien waarom: een kunststofconstructie is best bruikbaar voor lichte aanhangrijtuigen, maar voor een zwaar motorrijtuig is iets beters nodig.
Er is dan ook een messing truck in aanbouw, opnieuw een Brill 27C, die iets beter bestand zal zijn tegen de krachten die erop worden uitgeoefend.
Dit loopdraaistel is niet haaks meer. Dat de tram nog redelijk reed, is verbazend. |
Tijdens de bouw van het rijtuig. Toen alles nog goed was... |
De A22, kort na voltooiing in 2008 |
maandag 12 november 2012
Tram bij nacht
Soms kijk je naar de modelbaan op een onverwachte manier.
Net voordat ik de laatste lamp in de hobbyruimte wilde uitdoen, viel mijn oog op het remiseterrein. Een diensttram stond daar klaar voor een nachtelijk transport. Kennelijk zou het tramverkeer overdag te veel hinder ondervinden van het lossen van de bakwagen met verse ballast.
Ondanks het heldere maanlicht zou de bestuurder nog wel zijn koplamp moeten ontsteken...
Net voordat ik de laatste lamp in de hobbyruimte wilde uitdoen, viel mijn oog op het remiseterrein. Een diensttram stond daar klaar voor een nachtelijk transport. Kennelijk zou het tramverkeer overdag te veel hinder ondervinden van het lossen van de bakwagen met verse ballast.
Ondanks het heldere maanlicht zou de bestuurder nog wel zijn koplamp moeten ontsteken...
Abonneren op:
Posts (Atom)